Sasakala Kancah Nangkub

Harita keur ramé-raména masa perjuangan. Pejuang sok badami atawa musawarah beulah lembur Wangun. Rupa-rupa badamina téh, bisa ngeunaan strategi, kakuatan peleton, jeung réa-réa deui.

Hiji mangsa deukeut Lapang Sinagar (taun 70-an diganti ngaranna jadi Lapang Cipta Karya) aya pamuda nyunyuhun kancah (katél gedé). Si pamuda anu nyunyuhun kancah téh katempoeun ku pajuang anu keur jaga atawa patroli (pan jagana rada jauh ti patempatan badami bisi aya patroli Walanda atawa séjénna jadi ngabéjaananana bisa béh dieu).

Si pamuda anu nyuhun kancah tuluy ditanya ku nu patroli téa.

“Arék ka mana, Jang? Maké nyunyuhun kancah sagala?”

“Puguh ieu kancah téh badé diical,” témbal si pamuda.

“Na keur naon maké dijual sagala?” nu patroli nanya deui.

“Pan abdi sakedap deui réngsé sakola” tembal si pamuda deui.

“Eéh sakola naon, jang?” nu patroli beuki panasaran. Tuluy si pamuda ngajawab deui.

“Sakola polisi, sakola CP (Civil Polisi, sakola tentara jaman Walanda).”

“Dieu atuh manéh ngilu ka dieu, teundeun wé kancah mah tangkubkeun tah di dinya di sisi jalan”.

Anu patroli ngajak ka pamuda. Si pamuda tuluy dibawa ka tempat pajuang baradami. Ti harita, si pamuda téh teu balik deui, Wallahu’alam dikumahakeun ku para pajuang harita, meureun dianggapna rék ngahianat kana perjuangan TRI.

Tah tempat palebah kancah anu nangkub ahirna mah dingaranan “Kancah Nangkub”. Kiwari kancahna mah teuing ka mana tapi tempatna mah angger wé ngaranna Kancah Nangkub.

 

 

 

Informan: Bapa Rd. Édi Supardi (67 taun)

Habli Rohmat Hadid. 2012. Inventarisasi Dongeng di Kacamatan Nagrak Kabupaten Sukabumi pikeun Bahan Ajar Ngaregepkeun di SMP.